Chór

Elizabeth Carol

Uśmiechnęłam się w odpowiedzi do Claire, a potem natychmiast usiadłam obok Chrisa. Byłam naprawdę zmartwiona jego sytuacją i mogłabym powiedzieć, że wręcz się o niego bałam. Kiedy dowiedziałam się, że jego ojciec wychodzi po prostu nie umiałam określić swoich uczuć. Złość? Gniew? Strach? Otwierałam usta, by powiedzieć jak mi jest przykro, ale w ostatniej chwili się powstrzymałam. W tym momencie on nie potrzebował pustych słów pociechy. Dlatego jedyne na co się odważyłam to złapanie go za rękę i splecenie naszych dłoni.
-Jestem z tobą- szepnęłam tak, by tylko on to usłyszał.

Chris Parker

- Wiem o tym Lizzy - powiedziałem uśmiechając się do niej nieznacznie. Spojrzałem na nasze splecione dłonie. Uśmiechnąłem się na ten widok - Po rozprawie nie wiedziałem co zrobić. Byłem wciekły, że go wypuszczają po tym wszystkim co zrobił. Więc zostaje mi przeprowadzka - Lizzy spojrzała na mnie przerażona - Nie martw się. Przeprowadzam się tylko na drugi koniec Limy. Nie chcę mieć z nim nic do czynienia. - Chciałem zmienić temat - Nasz duet nadal aktualny? - spytałem - Po dzisiejszym dniu wpadłem na świetną piosenkę i pasuje do tematu. Co ty na to?

Elizabeth Carol

Przeraziłam się na wieść o przeprowadzce, ale w następnej chwili odetchnęłam cicho. Nawet nie przypuszczałam, że mogłabym się tak bardzo do niego przywiązać.
-Jasne- odpowiedziałam z szerokim uśmiechem. Zagryzłam dolną wargę i spojrzałam na niego.- Chyba nawet wiem o jakiej piosence mówisz.
Puściłam mu oczko.

Darren Mellark

Nowy temat to dobrze, może to wszystko zacznie znowu grać. Już wczoraj dzięki piosence Tayli coś się ruszyło. Siedziałem w sali i byłem jakby nieobecny kiedy do głowy wpadł mi pewnie pomysł . Nachyliłem się do Claire i powiedziałem - za 10 min na trybunach, jak możesz to przyjdź,będę na ciebie czekał .

Chris Parker

- Jesteś taka przewidująca - powiedziałem śmiejąc się. A już myślałem, że nikt mnie już nie rozbawi, a tu jednak. Na twarzy Lizzy też pojawił się uśmiech - I jedyna w swoim rodzaju - powiedziałem puszczając jej oko. - Wiem, że mogę ci powiedzieć wszystko a ty to wytrwale wysłuchasz. Co mnie odrobinkę dziwi - powiedziałem mrużąc oczy na co ona zachichotała. Przy tej dziewczynie naprawdę czuję, że jestem bezpieczny. Zagryzłem dolną wargę zastanawiając się czy powinienem to zrobić. "Raz kozie śmierć. Pocałuj ją wreszcie głąbie"usłyszałem w swojej głowie. Przysunąłem się nieznacznie do niej i pocałowałem delikatnie. Czułem, że nieźle się zarumieniłem.

Elizabeth Carol

Przymknęłam oczy, gdy poczułam jego usta na swoich wargach. To było takie niespodziewane, że przez chwilę nie wiedziałam co zrobić. Jednak w kolejnej chwili odwzajemniłam niepewnie jego pocałunek. Miałam wrażenie, że świat stanął w miejscu i w tym momencie nie obchodziło mnie to, ze znajdujemy się w sali chóru, gdzie każdy się pewnie na nas gapi. Liczyła się tylko ta chwila. Uśmiechnęłam się do niego delikatnie, gdy się ode mnie odsunął. Rozejrzałam się po sali, gdzie tak jak myślałam, każdy się na nas gapił.
-Chyba wzbudziliśmy niezłe zainteresowanie- mruknęłam do Chrisa.

Chris Parker

- Rzeczywiście - powiedziałem Lizzy na ucho - Ale to nie nasza wina, że są wścibscy - powiedziałem uśmiechając się do niej. Chwyciłem ją za rękę i splotłem nasze palce - Obiecaj mi jedno. Opowiesz mi o swoim spotkaniu z ojcem. - Ona skinęła głową - Martwię się o ciebie. Nie chcę aby coś ci się stało. Jesteś jedyną osobą, na której mi zależy.

Elizabeth Carol

Zaśmiałam się cicho na jego stwierdzenie, ale w następnej chwili już spoważniałam, gdy zaczął temat mojego ojca.
-Jak tylko będę po spotkaniu z nim, natychmiast ci wszystko opowiem- powiedziałam z delikatnym uśmiechem. -Nic mi się nie stanie, nie odważy mi się nic zrobić. A teraz może chodźmy gdzieś indziej bo zaraz nas zabiją tymi spojrzeniami.
Mruknęłam cicho i wskazałam na członków chóru, których zresztą ubywała z każda chwilą.

Tayla Frost

Claire i Darren wyszli, Lizzy romansowała z Chrisem, a wszyscy inni oddali się swoim zajęciom. Znowu. Myślałam, że pogadam z którąś z dziewczyn, ale poddałam się, widząc, jak obie się cieszą. Kątem oka zauważyłam nawet pocałunek Lizzy i Chrisa. Życzyłam im wszystkiego najlepszego, tak samo jak Claire i Darrenowi. Jednak myślenie o nich uświadomiło mi pustkę po Dereku. Czułam, że on by mi mógł jakoś pomóc, że może jego bym się nie bała i gdyby teraz wrócił, wybaczyłabym mu ośmieszenie mnie w piątek przed całym chórem. Wiedziałam jednak, że nie pojawi się tu z powrotem. Cóż, przynajmniej nie zrujnuję mu życia ani nie narażę go na niebezpieczeństwo.
Wstałam, ledwo trzymając się na nogach po brutalnej powtórce z Ryanem, mającej miejsce ostatniej nocy i oparłam się o ścianę. Zamknęłam oczy, wzięłam głęboki oddech i wyszłam z sali, starając się przemknąć niezauważona.

Lana Butler

Byłam dzisiaj niewiarygodnie cicha na zajęciach. Pamiętałam ciągle dzisiejszą rozmowę z Nate'm przez telefon. Tęsknota za chłopakiem, zaczynała mi coraz bardziej doskwierać, zwłaszcza jak przypominał mi się nasz pocałunek, tuż przed jego wyjazdem. Trzymałam za niego kciuki, ale brakowało mi go. Byłam tak rozkojarzona, że nawet nie zarejestrowałam, że Chuck pominęła mnie przy wyborze partnera do duetu. Nie zarejestrowałam także, że między Lizzy i Chrisem zaczyna dziać się coś więcej. Żeby nie rozmyślać za dużo, przez większość czasu próbowałam być czymś zajęta, a teraz siedziałam i nic nie robiłam. Denerwowało mnie to. Czekałam tylko aż zajęcia się skończą, chciałam znów zacząć ćwiczyć. Zajęcia fizyczne sprawiały mi ogromną satysfakcję. Widziałam, jak Chuck uśmiecha się do mnie i macha mi ręką z drugiego końca sali. Odpowiedziałam tym samym.

Claire Valentine

Jak się cieszę, że udało mi się wczoraj zaśpiewać, dziś nie mam na to kompletnie siły. Ręka już tak nie boli, ale takich zawrotów głowy nigdy nie miałam. Cholera.
Tak, nadal wszyscy są zajęci sobą. Trudno, spojrzałam słabym wzrokiem na swoją nową bransoletkę. "Courage". No, miało to niezły sens. Jedno słowo, a tak wiele znaczy.
Zaczęłam mieć duszności, spróbowałam wstać, ale zachwiałam się i od razu upadłam na krzesło. Świetnie. Poczułam, że moje powieki robiły się coraz cięższe, aż wreszcie się zamknęły.

Elizabeth Carol

Weszła do sali w momencie, gdy Claire straciła przytomność.
-Claire!-zawołałam i natychmiast do niej podbiegłam. Dopiero to sprawi, że większość zauważyło co się stało. Sprawdziłam dziewczynie puls, jednak nie stwierdziłam u niej nic poważniejszego niż zwykłe omdlenie. Wiedziałam, ze podstawy pierwszej pomocy przydadzą mi się nie tylko przy mojej mamie. Zauważyłam, że blondynka powoli otwiera oczy. Nie zastanawiając się dłużej sięgnęłam po butelkę wody, którą zawsze nosiłam w plecaku i podałam ją jej.- Jak się czujesz?

Madison Calder

Kiedy Lizzy rzuciła się z pomocą do Claire, szybko podeszłam i stanęłam obok dziewczyn. Byłam tym zdenerwowana, bo Claire wyglądała na zdrową dziewczynę i musiała nieźle przemęczyć organizm.
Blondynka się ocknęła, a Lizzy podała jej butelkę wody i wtedy zapytałam:
-Pomóc jakoś? Zadzwonić do kogoś, czy coś? - Tak naprawdę nie miałam pojęcia co robię, ale chciałam być do czegoś przydatna

Chris Parker

Po tym jak Lizzy podbiegła do Claire podszedłem za nią. Byłem tym przerażony. Claire jeszcze chwilę wcześniej wydawała się być zdrowa jak rydz. Po tym jak Madison zadała pytania Claire sam się odezwałem:
- Claire, dobrze się czujesz? Może chcesz coś zjeść? - spytałem zdenerwowany - W szafce mam batona. Jak chcesz to mogę po niego podbiec.

Claire Valentine

- Cudownie się czuję- powiedziałam słabo, siedząc na swoim krześle, które było otoczone wianuszkiem chórzystów.- Teraz pójdę sobie tylko popływać.
Widziałam te przestraszone spojrzenia. No, zawsze wydawało mi się, że aktorstwo mam opanowane. No, chyba jednak nie do końca, jak myślałam. Wzięłam wodę od Lizzy, dziękując jej skinieniem głowy.
- Żartuję, nic mi nie jest- mruknęłam cicho.- Nie martwcie się o mnie, to tylko zmęczenie.- tak, kochana, treningi po kilka godzin robią swoje, jak widać.Spróbowałam się uśmiechnąć, ale wyszedł chyba jakiś grymas.- Uwierzcie, gorąca herbata i ciepłe łóżko zdziałają cuda. I dzięki, że się troszczycie...-skończyłam kulawo, nie chcąc już kontynuować tej kiepskiej komedii.