Dziedziniec

Carson Howell

W tym temacie postacie znajdują się na szkolnym dziedzińcu, który jest otwarty cały czas.

Nate Grey

Zaraz po zakończeniu chóru postanowiłem nie wracać do domu, a trochę posiedzieć na dziedzińcu. Było to moje ulubione miejsce w całej szkole. Zwłaszcza wieczorami, gdy już nikogo nie było. Zazwyczaj siedziałem tu i śpiewałem to, co akurat leciało na moim iPodzie. Dzisiaj postanowiłem położyć się na jednym ze stolików i obserwować nocne niebo.

Zoey Blueberry

Po zajęciach nie bardzo miałam ochotę wracać do pustego domu i zastać karteczkę "Wrócimy późno, kochamy - mama i tata." Postanowiłam kupić sobie paczkę ciastek, posiedzieć na dziedzińcu i popatrzeć w gwiazdy. Nucąc jakąś głupią piosenkę, zauważyłam Nate'a leżącego na stoliku. Zawsze to jakieś towarzystwo, pomyślałam.
- Hej Nate! Co ty tutaj tak sam siedzisz? - zapytałam z uśmiechem.

Nate Grey

Usłyszawszy głos Zoey, szybko wstałem i otrzepałem się z niewidocznego brudu.
- Cześć, Zoey. A siedzę sobie tutaj, bo nie chcę mi się wracać do domu - uśmiechnąłem się do dziewczyny. - Dziedziniec to moje ulubione miejsce w McKinley. No i lubię patrzeć na gwiazdy, a dzisiaj mamy piękny widok na niebie - powiedziałem i pokazałem palcem na pełne gwiazd niebo.

Zoey Blueberry

Podniosłam głowę i powiedziałam - Faktycznie, ślicznie dzisiaj. Mogę się dosiąść? Mam ciastka. - pomachałam mu paczką przed twarzą.
Nie czekając na odpowiedź, usiadłam na stole i zaczęłam jeść ciasteczka - Masz chudzielcu, częstuj się.

Nate Grey

- Dzięki - wziąłem od dziewczyny ciasteczko, które natychmiast zjadłem. Przez chwilę trwała niezręczna cisza, którą żadne z nas nie chciało przerywać. Nie przeszkadzało mi to. W towarzystwie Zoey nawet cisza była ciekawa. Gdyby nie Isa, to z pewnością próbowałbym już ją podrywać. "Ogarnij się, Nate. Masz dziewczynę w Los Angeles. To, że cię tam nie ma niczego nie usprawiedliwi!". W końcu postanowiłem coś powiedzieć.
- Twój występ był przekozaczy dzisiaj.

Zoey Blueberry

- Haha dziękuję. Co z tego, że śpiewanie nie jest tam jakąś moją pasją. - roześmiałam się. - Powinieneś częściej śpiewać z Carsonem, wiesz? I myślę, że Carsonowi przydałby się jakiś męski kumpel, bo wariuję sama ze sobą, to co on musi mieć? - dodałam z rozbawieniem.
Uniosłam głowę, żeby ukryć lekkie zażenowanie. Patrz! Spadająca gwiazda, myśl życzenie. - wykrzyczałam.

Nate Grey

- Wydaję mi się, że Carson potrzebuje tylko ciebie. I chyba nie przepada za mną - odpowiedziałem. Kiedy dziewczyna powiedziała, żebym pomyślał życzenie pokiwałem tylko głową.
- Niestety moje się nie spełni. Nie wrócę w przeciągu godziny do Los Angeles.

Zoey Blueberry

- Uwierz, umiem poznać, gdy Carson kogoś lubi. - próbowałam go pocieszyć.
- Pewnie bardzo tęsknisz za LA, co? - zapytałam trochę nieśmiało.
Dziwne. Znam kolesia może parę dni, a czuję jakbyśmy byli bliskimi przyjaciółmi.

Nate Grey

Wzruszyłem ramionami udając, że tak naprawdę mi nie zależy (a przynajmniej nie aż w takim stopniu).
- Trochę. Jakbyś wyjechała teraz z Limy do innego miasteczka też byś tęskniła. Zwłaszcza za Carsonem. Trudno jest się pożegnać z ludźmi, których znamy przez większość swojego życia.

Zoey Blueberry

W tym momencie przypomniałam sobie Rachel. Nikt nie pomógł mi jak ona. Dlaczego musiała wyjechać...? Nie mogłam pozwolić, żeby Nate zobaczył jak płaczę. Nie teraz.
- Rozumiem... Nie. Nie rozumiem. Utrzymujecie nadal ze sobą kontakt? - zapytałam już z uśmiechem.

Nate Grey

- Nie tak jak w pierwszych dniach. Chyba powoli zaczynają o mnie wszyscy zapominać. Nawet Isa - mój podbródek zatrząsł się lekko jak gdyby na wspomnienie Isy miałbym się rozpłakać. To było bardzo prawdopodobne, ale nie mogłem sobie na to teraz pozwolić. Uśmiechnąłem się tylko i spojrzałem na Zoey.
- Ale staram się myśleć pozytywnie, o!

Zoey Blueberry

Szkoda, że udaje. Myślę, że mogłabym mu pomóc.
- Nie martw się. Skoro nie chce utrzymywać kontaktu, to znaczy, że na ciebie nie zasługuje! - próbowałam go podnieść na duchu. - Chodź, zapraszam cię na gorącą czekoladę na poprawę humoru.

Nate Grey

- Nie, dzięki. Posiedzę tu jeszcze - zauważyłem, że dziewczyna zaczęła trząść się z zimna. Zdjąłem więc moją bluzę z logiem liceum (którą dostałem po dostaniu się do drużyny footballowej) i podałem jej.
- Masz, nie przezięb się nam. Carson by mnie zabił, że odebrałem na tydzień jeden z silniejszych głosów w glee.

Zoey Blueberry

- Okej, jak chcesz. - uśmiechnęłam się, biorąc kurtkę. - W takim razie do zobaczenia na zajęciach!
Pośpiesznie poszłam do domu, po drodze zaszłam do Lima Bean po czekoladę i myślałam o tym, jak bardzo musi być mu tutaj źle.